بیدل بیدگلی

 موج خیز

در موج خیز حادثه چون پا گذاشتیم

طوفان آه  بر دل دریا  گذاشتیم

رفتند سوی دوست چه خوش شاهدان و ما

 
حسرت ، مدام  بر دل صحرا گذاشتیم

طوفان و موج بود و خطر در کمین ما 

گوهر بسی به قلب صدف ها گذاشتیم

پر لاله بود دامن  صحرا به نو بهار 

بس داغ ها به سینه صحرا گذاشتیم 

                              سروده اسفند  ۱۳۷۵